scarcity

KAWAD KAKI    Yep as told in the title, a part of me. Sebahagian daripada hidup saya. Kalau satu tahun tak masuk kawad, boleh dikatakan pelik. Saya akan tiba-tiba jadi tak kisah kalau apa-apa hal yang melibatkan kawad macam muka gelap , berminyak etc. Bagi saya, benda tu kiranya main letak tepi je. Mula join kawad kaki sejak darjah 4. Ingat lagi, time pemilihan tuh, first-first cikgu suruh jalan biasa. Pass. Then cikgu suruh kawad. Out of the blue, I can do it without fail! I was really surprised, then terus dapat masuk kawad. Seronok betul. Ibu pernah kata, masa saya kecil dulu, saya suka tengok orang berarak, kawad dan benda-benda askar buat. Sebab tu lah kot, saya dapat buat.    Dari sekolah rendah sampai sekolah menengah, saya masuk unit beruniform Puteri Islam. Memang stick sangat kan. Dari sekolah rendah, saya mewakili unit Puteri Islam. Darjah 4 (SKLA) and tingkatan 1 (STAN) , tempak ke-3 [darjah 5 dan 6, sekolah baru saya tak hantar wakil (SKTS)]. Tingkatan 2, kalah, and

This video teach me a lot of things. First, to be grateful  that I'm born in 90's ,1996, that is a few years before the revolution years. Before the urban, before all the most powerful gadget come out from the store. The 90's people should be thankful to God because it is be written in the Luh Mahfuz that you born before the generation that we have now, unbelievable-gadget-person . Tengok la kanak-kanak zaman sekarang. Kalau dulu balik rumah je terus bukak buku mewarna and then keluarkan pensil warna, main colour-colour semua bagai. Kalau sekarang, tak jejak rumah lagi, dalam kereta dah pegang PSP or iPad or whatsoever. Totally different. Second, saya sempat merasa betapa susahnya bila nak buat kerja rumah , even taklah berapa susah sangat sebab time saya dah ada komputer. Tapi itu pun takdelah kerap sangat guna. Time saya, masih relevan lagi kalau nak pergi perpustakaan sekolah nak cari bahan. Comel sangat bila pergi dengan kengkawan ramai-ramai, lep